/p. 124/ transierunt Hebraei, sua decessione aperiat.
Alex. – Non ego Plinij nec alterius Philosophi,
qui ut Vesuvij montis conflagrationem
et Nili originem addiscerent, praesentissimo
vitae discrimini se exposuerunt, exempla sectabor,
nam me vestigia terrent: nulli sane
retrorsum. Sed tuos potius eruditissimos pellegam
libros, ut curiosam de maris motu sitim
sedare valeam. Nunc de motu proeictorum
in mari aliquid a te excipere exopto.
I. C. – Non recuso.
DIALOGUS XXII.
De motu proiectorum.
Alex –
Vesicam vento plenam sub aqua
demittere conabar aliquando, puer
cum essem, et admirabar a quo
sursum impelleretur. Cum vero
Philosophiam a limine salutavi,
aquae gravitati id adscribebam, quae suum locum
a vesica occupatum recuperare appetebat.
I. C. – Non haec mihi arridet opinio, aenea
namque pila aëre plena, si in aquam proijciatur,
exiliet; sin vero solida eodem ex aëre, aut etiam
eius dimidio pilula confletur, fundum
petet, nec emerget. Si aqua doleret quod a pila
esset suo defraudata loco atque iccirco subiret